karanlığın kıyısındaki denizin
sahili,
benim.
çürümeye yüz tutmuş iskorpit,
denize uzanmış eller gibi ışıklar
alkole bulanmış akşamın
göz yaşı;
benim.
uyandığı günü bir yerlerden hatırlayan
uyandı-m diye
kendine küsen
ben;
sarmaşıkların arasıda öten
kara-kuş
sus
gitme-(den) üzme beni.
zati erbaş